[ παράκοσμος_ ]

Πρέπει να το δει κανείς για το καταλάβει... Και πάλι αμφιβάλλω. Αν θα καταλάβει τίποτα, γιατί δεν αρκεί μόνο να βλέπεις. Πρέπει και να βλέπεις αυτά που δεν βλέπεις. Τις λεπτομέρειες... Σκέψεις της βροχής... Του κατακλυσμού που έπληξε το μικρό χωριό. Το χωράφι του ανθρώπου - Άντρα, εκείνου που σκάβει το έρμο το χωράφι δύο χρόνια τώρα. Οπόταν έγιναν τα συμβόλαια, το αγόρασε και έγινε δικό του... Μάλιστα δικό του! Να το κάνει ό,τι θέλει. Απόλυτος κύριος και ιδιοκτήτης του. Μεγάλο το χωράφι για τα δεδομένα του μικρού χωριού, βεβαίως! Οκτώ στρέμματα φυτεμένης γης με ελιές ψηλές και θεόρατες, μπορεί και διακοσίων χρόνων. Στο έμπα του χωριού, επικλινές, αραδιασμένο σε πεζούλες με κάμποσες πέτρινες ξερολιθιές, που φτιάχνανε κάποτε οι άνθρωποι με τα χέρια, σιγά σιγά, θηλυκώνοντας τις πέτρες και σπουδάζοντας το ανάγλυφο της γης και του τόπου τους. Το συναντάς πιο χαμηλά και πριν από το μικρό κοιμητήριο του χωριού...λες και ήταν δουλειά του όλα αυτά τα χρόνια, να κρύβει από τον κάτω δρ

(Συνέχεια του αφιερώματος για την Επέτειο) - Ποιός ή τι νίκησε τελικά;  - Ποιός άλλος; Ο Γούσιος! Οι Γούσιοι κάθε εποχής και κάθε παράταξης που  σκάβουν με πολλούς τρόπους, όπως μπορεί ο καθένας,  για την ζωούλα τους ...

Επ' ευκαιρία της Εθνικής Επετείου του "ΟΧΙ"....αντί  άλλου αφιερώματος ...."και να μην ξαναγίνει..."

Είμαστε οι τελευταίοι φυσικοί κληρονόμοι μιας σειράς παντοδύναμων προγόνων. Τελευταίοι απόγονοι της σφύζουσας αστικής νοοτροπίας "των παντοδυνάμων",  που για τρείς τουλάχιστον αιώνες αντλούσε συνεχώς επιβεβαιώσεις, σε κάθε στίβο όπου αναμετρήθηκε με την φύση, με άλλους πολιτισμούς, με τον εαυτό της....είτε , όταν αυτό δεν ήταν δυνατό, όπως στο ελληνικό παράδειγμα,  κατασκεύαζε  τις επιβεβαιώσεις που ήταν αναγκαίες, αντλώντας από κάποιο μακρινό, ένδοξο παρελθόν. Η ύπαρξη αυτών των επιβεβαιώσεων ήταν όρος για την εκδήλωση της ιστορικής της ορμητικότητας. Κάθε γενιά παρέδιδε αυτήν την κληρονομιά στους απογόνους της, ως ένα σώμα λαμπρών επιτευγμάτων που συνιστούσε μια θετικότητα και γι'αυτό ήταν κυρίως αντικειμενικά προσδιορισμένο, αναγνωρίσιμο από τους άλλους και μετρήσιμο. Ήταν ένας κόσμος των στόχων κι ο επίγειος ορίζοντας ήταν το πεδίο όπου οι στόχοι αυτοί  γίνονταν απτοί, υλικοί, μια πραγματικότητα ικανή να μεταβάλλει την πραγματικότητα, δηλαδή αποτελέσματα. Η θετικό

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ : Η λειτουργία του κακού Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν καν ακούσει για προτάσεις αντιμετώπισης του κακού και θεωρούν ότι μια τέτοια συζήτηση δεν έχει θέση κι ούτε σχετίζεται με την ηθική ζωή τους. Σε σημαντικό βαθμό η σύγχρονη δυτική κουλτούρα στερείται μιας αντίληψης για το πώς εμφανίζεται και λειτουργεί το κακό στις ζωές και στην κοινωνία μας. Οπότε μια συζήτηση που να θέτει στο κέντρο της το κακό θεωρείται πρακτικά άχρηστη. Η αντίληψη αυτή απηχεί τη νιτσεική πρόκληση για την "πέραν του καλού και του κακού" αποκατάσταση της ανθρώπινης φύσης. Μια γλώσσα για το κακό θεωρείται ύποπτη ως ηθικιστική και ότι υπονοεί  πρόθεση καταδίκης και δικαστικού ελέγχου από αυτούς που την χρησιμοποιούν.  Οι επιφυλάξεις αυτές πρέπει να ληφθούν υπόψη και να κατανοηθεί ο αποκαλυπτικός χαρακτήρας τους, εάν θέλουμε να συνεχίσουμε να κάνουμε χρήση μιας γλώσσας για το κακό. Κυρίως χρειάζεται να ειδωθούν ως αντανάκλαση μιας ελλιπούς κατανόησης για την φύση του ανθρώπιν

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, η αθλιότητα υπάρχει στα πιο καλοστημένα και υπεράνω πάσης υποψίας συστήματα που κατασκευάζουμε μόνο και μόνο γιατί δεν αντέχουμε την τόση αθλιότητά μας. Με αυτή την γενική πρόταση, θέλω να καταγγείλω την στάση κάποιων ιερέων της Εκκλησίας -κι αν η Εκκλησία αναγνωρίζει στις απόψεις τους τον εαυτό της,  την Εκκλησία στο σύνολό της- που ακόμα εξακολουθούν να δικαιολογούν την άσκηση βίας στην οικογένεια, στο σχολείο,  στις φυλακές, στα ψυχιατρεία κι όπου αλλού οι άνθρωποι επιβάλλουν την εξουσία τους πάνω σε ανθρώπους που βρίσκονται σε ασθενέστερη θέση, ως μέρος ενός δήθεν υπέρλογου θεϊκού σχεδίου. Οι απόψεις αυτές που συνήθως διανθίζονται με αποσπάσματα κειμένων πατέρων, αποστόλων κοκ, μόνο και μόνο για να γίνουν ακόμα πιο εντυπωσιακές αλλά και αναίσχυντες και αδίστακτες, γειτνιάζουν με τις απόψεις διαφόρων ταλιμπανέζων θρησκευτικών ηγετίσκων που  κάθε τόσο και από κοινού με τους οικονομικά ισχυρούς, αιματοκυλούν , με τον τρόπο του ο καθένας, τον κόσμο μα

Σηκώθηκα σήμερα το πρωί Κα βρήκα τα πάντα να με περιμένουν Οι δουλειές,  τα πράγματα,  οι άνθρωποι... Εγώ όμως δεν περίμενα τίποτα, Όπως κάθε ημέρα Εδώ και πολύ καιρό. Τι εξωφρενικό και παράδοξο ραντεβού Που έγινε η κάθε μου ημέρα!

Παρακολούθησα αποσπάσματα από την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που γίνεται στο ελληνικό κοινοβούλιο με την ευκαιρία της κατάθεσης του σ/ν για την ταυτότητα φύλου. Λέω πολύ ενδιαφέρουσα, διότι είναι η μόνη ίσως συζήτηση εδώ και καιρό που φέρνει στο προσκήνιο του δημόσιου  διαλόγου κάποια θέματα που διαφεύγουν του σκληρού οικονομισμού και δεν είναι επιδεκτικά της ρητορικής της φούσκας περί οικονομικής ανάπτυξης. Τα θέματα που εγείρει αυτή η συζήτηση, είναι μια μοναδική ευκαιρία για την ελληνική κοινωνία να αυτοεξεταστεί, να ανασυγκροτήσει, δηλαδή τις βασικές πεποιθήσεις της, για: - την ύπαρξη και τον ρόλο των φύλων,  - την θέση του σύγχρονου ατόμου στην κοινωνία και την σχέση του με το σύνολο, - την λειτουργία της επιστημονικής κοινότητας των ειδικών στον σύγχρονο κόσμο και το είδος και την αξία της γνώσης που κομίζει η επιστημονική έρευνα, - τον ρόλο που καλούνται να παίξουν οι θεσμοί του δυτικού κράτους στη μετα-νεωτερική, μετα-βιομηχανική πραγματικότητα, -  την εμφάνιση των νέων

Σχολεία, σχολές, φροντιστήρια, σεμινάρια, ταχύρρυθμα, εξ αποστάσεως μαθήματα, άρχισαν.... Η ελληνική οικογένεια διασπαρμένη στους δρόμους.. οι απαιτήσεις της ελεύθερης αγοράς που έχουν βαφτιστεί "απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής" κι ένα πλέγμα παροχής υπηρεσιών αμφιβόλου ποιότητας, απίθανων,  ετερόκλητων και άχρηστων πραγμάτων, μέσα στο οποίο μικροί και μεγάλοι βρίσκονται μπλεγμένοι, προκειμένου να αποκτήσουν κάποιες δεξιότητες.... Γιατί ως γνωστόν τα μεταξωτά βρακιά θέλουν επι-δέξιους κώλους! Η υπερδιέγερση των δεξιοτήτων που βασίζεται σε μια υποδόρια παραδοχή της προϋπάρχουσας αδεξιότητας... Οι κώλοι μας, ο κώλος του καθενός, θεωρείται αδέξιος....πάρτε το απόφαση! Δεν μιλάμε πιά για την δημιουργικότητα του ανθρώπου, που θα αποτελούσε την πηγή κάθε ξαφνιάσματος.... μιλάμε για αποκτημένες δεξιότητες, δηλαδή για πολύ συγκεκριμένα πράγματα που μαθαίνονται μέσα στα αυστηρά πλαίσιά τους, τυλιγμένα με την αχλύ ενός επιστημονικοφανούς ή και χυδαίου εργαλειακού ή και life style λ