Εποχές δόξας.
Εποχές που η τέχνη ήταν πρόσφορη και αναστοχαστική.
Το βίντεο δεν είναι καλό, τραβηγμένο σε κάποιο κέντρο... Αλλά τι πειράζει; Γιατί να ενοχληθεί η high definision όρασή μας;
Το θέμα μας είναι άλλο.
Το θέμα μας είναι οι άνθρωποι πίσω από αυτά που βλέπουμε και ακούμε.
Ο Ξαρχάκος στην προκειμένη περίπτωση, που λειτουργεί σε ένα ενδιάμεσο επίπεδο χειρούργου και μύστη.... Η απόλυτη συγκέντρωση και η επαφή με την μουσική που είναι σα να έχει άπειρα κι αόρατα νήματα και σκοινάκια κι άλλα τα τραβάει κι άλλα τα χαλαρώνει και άλλα τα τυλίγει. Η μουσική αποκτά έτσι χειρουργικώ τω τρόπω, το σώμα της, την εφήμερη υλικότητά της και παλεύει μαζί του.... Γράφει την μουσική για "Τα κόκκινα φανάρια" σε ηλικία 23 ετών.
Ο Ξαρχάκος ένας συνθέτης που αποσύρθηκε νωρίς.... έγραψε την εποχή που έγραφαν τα τέρατα μουσικές, κι ήταν όπως κι ο Χατζηδάκης, ένας απαιτητικός εραστής. Σχολαστικός, προσεκτικός, ευγενικός και σκληρός μαζί της. Ένα άλλο επίπεδο παρ-εύρεσης... (μετά το 10' γίνεται εκρηκτικός).
Μια μελωδία ισάξια των μεγάλων ευρωπαϊκών κινηματογραφικών μελωδιών ενός Νίνο Ρότα...
Στο μεγάλο δικαστήριο του Μέλλοντος, ίσως η Τέχνη να είναι ένα από αυτά τα πράγματα που θα σταθούν με παρρησία και θα υπερασπιστούν την "κακόμοιρη ανθρωπότητα".
[Η ταινία "Τα κόκκινα φανάρια" γυρίστηκε το 1963 και πήρε το 3ο βραβείο Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, ανάμεσα σε 92 ταινίες και είναι από τις εμβληματικές του ελληνικού κινηματογράφου... Οι ερμηνείες μιας πλειάδας μεγάλων Ελλήνων ηθοποιών είναι συγκλονιστικές και η ιστορία παρακολουθώντας την ζωή πέντε εκδιδόμενων γυναικών, αντικατοπτρίζει τον τρυφερό και σκληρό κόσμο του περιθωρίου καθώς η πόλη αλλάζει.
Προσωπικά με συγκινεί βαθιά, η σκηνή με το ζευγάρι των δύο ηλικιωμένων απόκληρων, της καθαρίστριας του μπουρδέλου (Ηρώ Κυριακάκη) και του αγαπημένου της ρακοσυλλέκτη (Νότης Περγιάλης), που ονειρεύονται να κτίσουν το σπίτι τους με τους τενεκέδες και τους μουσαμάδες που μαζεύουν στο άγονο πέτρινο τοπίο του Περάματος και την ρωτάει εκείνος : "Όμορφη δεν είναι η ζωή Κατερίνα;" Και κείνη, που του φυλάει πάντα κάτι για να τον φιλέψει, κανένα τσιγάρο που ξέχασαν οι μεθυσμένοι ναύτες, λίγο ψωμί που περίσσεψε, μια σοκολάτα...του απαντάει με μια απέραντη απαντοχή, γαλήνη και στοργή, καρφώνοντας τα μάτια της απέναντι σε ένα σημείο αδιόρατο... "Καλή είναι"...]
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου